เรื่องเศร้าเรื่องนี้มีภาพประกอบที่น่าสะเทือนใจ กรุณาทำใจก่อนอ่าน #2เดือน2หาดเต่าเกยตื้น23ตัว #ความตายจากขยะทะเล ข้อมูลดังกล่าวมาจากศูนย์วิจัยของกรมอุทยาน รายงานว่าที่หาดไม้ขาว (อุทยานสิรินาถ ภูเก็ต) และอุทยานหาดท้ายเหมือง (พังงา) มีเต่าทะเลเกยตื้นเป็นจำนวนมาก ชาวบ้านและอุทยานต่างช่วยกันเต็มที่ แต่เต่าเกือบทั้งหมดที่ขึ้นมาตายแล้ว มีอยู่เพียงน้อยนิดที่บาดเจ็บสาหัส เต่าบาดเจ็บถูกส่งตรงไปที่ศูนย์ชีวะ กรมทะเล ภูเก็ต แต่โอกาสที่จะช่วยพวกเธอมีน้อยนิด ผมใช้คำว่าพวกเธอเพราะส่วนใหญ่เป็นแม่เต่า แม่ผู้กำลังว่ายเข้าใกล้ฝั่ง เพื่อเตรียมให้กำเนิดลูกน้อยนับร้อยตัวบนชายหาด ฤดูเต่าวางไข่ในอันดามัน ตั้งแต่ตุลาถึงกุมภา กำลังใกล้เข้ามา แม่เต่าที่เคยถือกำเนิดจากหาดเหล่านี้ ว่ายกลับมาจากมหาสมุทรอินเดีย เพื่อให้กำเนิดลูกน้อย ดังเช่นที่แม่เธอให้กำเนิดเธอ ไม่ว่าเธอไปหากินอยู่ถิ่นฐานไหน พวกเธอคือเต่าเชื้อชาติไทย หาดไม้ขาวและหาดท้ายเหมืองเป็น 2 หาดสำคัญของไทยที่มีเต่าขึ้นมาวางไข่ เรื่องนี้ใครก็ทราบดี เต่า 4 ชนิดมาวางไข่ที่นี่ แต่เต่ามะเฟืองไม่มา 4 ปีแล้ว (ไม่มาทุกหาดของไทย ไม่ใช่เฉพาะที่นี่) ปัจจุบัน เต่าหญ้าคือเต่าทะเลหายากที่สุดของไทย แต่ในช่วง 2 เดือนเศษที่ผ่านมา มีเต่าหญ้าเกยตื้นที่ 2 หาดมากกว่า 10 ตัว ที่เหลืออีกสิบกว่าตัวเป็นเต่าตนุ มีเต่ากระอีกนิดหน่อย เต่าเกือบทั้งหมดติดขยะทะเล เช่น เศษอวน พลาสติก ฯลฯ ติดที่ขา รัดบาดลึกที่คอ ขยะพลาสติกเหล่านี้ลอยกลางทะเลเป็นแพขยะ มีปลาเข้ามาอาศัยแม่เต่าเข้าไปกินปลา ก่อนติดกับดักมรณะกลางทะเล บางทีชาวประมงและเรือท่องเที่ยวจะเจอเต่าติดเศษขยะกลางทะเล พวกเขาจะช่วยกันปลด หรือนำเต่ากลับมารักษา แต่ช่วงนี้คลื่นลมแรง เรือไม่ค่อยมี เต่าส่วนใหญ่ติดขยะจนเกยหาดซึ่งแน่นอนว่าส่วนใหญ่จะตายแต่ก่อนตาย ถามว่าทรมานมั้ย ตอบได้ว่ามาก เพราะเต่าทะเลหายใจด้วยปอด ติดขยะลอยผิวน้ำ เต่ายังไม่ตาย หายใจได้เรื่อยๆ แต่เธอไปไหนไม่ได้ ได้แต่ลอยไปกับเศษขยะ หลายต่อหลายวัน แดดแผดเผา แผลบาดลึกลงเรื่อย จนบางครั้งขาแม่เต่าขาด ผมเคยเห็นอะไรในทะเลมากต่อมาก เคยเห็นความพินาศย่อยยับแทบทุกแบบ แต่ถ้าถามกันตรงๆ ว่าภาพไหนเห็นแล้วน้ำตาไหลได้เลย ผมบอกได้ว่าภาพเต่าติดเศษขยะนี่แหละโหดสุดเพราะผมรู้ดีว่าเธอทรมานนานแค่ไหน และยิ่งน้ำตาไหลเมื่อรู้ด้วยว่าในท้องแม่เต่าเหล่านั้นมีลูกๆ อีกนับร้อยที่จะตายตามแม่เพราะพวกเธอมาถึงหาดที่เธออยากมาให้กำเนิดลูกน้อย แต่มาในสภาพของซากศพหรือใกล้ตายเต็มทีมันโหดร้ายอย่างถึงที่สุด เมื่อคิดว่าสิ่งที่มนุษย์ทิ้งลงไปเพราะคิดว่าไร้ประโยชน์ เป็นฆาตกรฆ่าสัตว์ดึกดำบรรพ์ที่สุดกลุ่มหนึ่งที่ธรรมชาติสร้างมา เต่าทะเลที่มีวิวัฒนาการมากว่า 150 ล้านปี รอดพ้นมหาภัยพิบัติที่ทำลายไดโนเสาร์จนหมดสิ้น กลับมาใกล้สิ้นสูญเพราะสิ่งที่มนุษย์ใช้แล้วทิ้ง จึงอยากบอกเพื่อนธรณ์ด้วยข้อเท็จจริงว่า ตั้งแต่มีรายงานมานานหลายต่อหลายปีไม่เคยมีครั้งไหนที่มีเต่าตายใน 2 หาดมากมายถี่ยิบถึงเพียงนี้ พี่ๆ เจ้าหน้าที่และชาวบ้านต่างเศร้าใจ พวกเขาพยายามเต็มที่ แต่แม่เต่าก็ยังตายและตาย ยังไม่นับอีกหลายร้อยหาดทั่วไทย ที่มีเต่าติดขยะหรือกินขยะจนตาย ผมทราบดีว่าเพื่อนๆ อ่านเสร็จ คุณก็คงเศร้าใจ แต่อาจมองไม่เห็นทางออก ผมบอกให้ ขอเพียงลดการใช้พลาสติกใช้แล้วทิ้ง มันก็ช่วยได้แม้มันไม่ใช่ทั้งหมดหรอก ยังมีพลาสติกจากอีกหลายประเภทที่พร้อมทำร้ายแม่เต่า แต่ก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่า ส่วนหนึ่งอาจมาจากมือเราหรือมือลูกเรา ถุงพลาสติกอาจไม่ได้รัดคอเต่า แต่ถุงล่อให้ปลาเข้ามา ทำให้ติดเศษอวนและเศษเชือกจึงเป็นคำพูดที่ปราศความรับผิดชอบมากเกินไป หากบอกว่าชั้นไม่เกี่ยว